De Tour de Faso zit er op. Met alleen maar top zes plaatsen een tweede plaats in zowel het eind- als het puntenklassement en een ritzege, mag Rutger Wouters uit Koersel tevreden terugblikken op dat 10-daagse avontuur en zijn zeer geslaagd seizoen afsluiten.
“We waren hier met een twintigtal renners die aan elkaar gewaagd waren”, aldus Rutger. “In ritten die vooral over rechte wegen met amper een paar bochten betwist werden, is het heel moeilijk om het verschil te maken. Vandaar dat bijna alle ritten eindigden met een spurt van een nog vrij grote groep. Met de plaatselijk Paul Daumont, die trouwens vijf van de tien ritten won, stuitten we telkens om iemand die veruit de snelste was van het peloton. Rit acht was de zwaarste met ongeveer 800 hoogtemeters. Een beetje te vergelijken met bijvoorbeeld een koers in Kerniel. Daar hoopte ik dat we wat verschil konden maken. Doch door pech (hij reed in de voorlaatste ronde lek en moest daardoor een gat van 40” dichten nvdr.) kon ik er niet helemaal voluit gaan en werd het uiteindelijk ook daar een sprint met een grote groep.”
Een keer kon Wouters de snelle Daumont verslaan en zelf winnen. Dat gebeurde in rit drie, bijna een kopie van de slotrit waar Rutger dan ook uiteraard zijn zinnen had opgezet. De sprint werd goed ingeleid door ploegmaat Stef Rogier maar de meet lag iets te ver voor Rutger die in extremis werd gecounterd door 3 Marokkanen en een Ivoriaan.
Wouters en Daumont waren de enigen die tijdens deze tour nergens tijd lieten liggen. Het algemeen klassement is derhalve een weerspiegeling van de sprintuitslagen waar Daumont met 5 overwinningen 25 seconden meer bonus kon vergaren en eindwinnaar werd.
Voor Wouters is het de tweede keer dat hij deelneemt aan die Ronde in Burkina Faso. “Twee jaar geleden was het vooral een avontuur dat ik eens wou meemaken. Ik won er toen meteen de eerste rit en droeg een aantal dagen de leiderstrui. Ik had er echt van genoten en wou zeker nog wel eens terug gaan indien ik daarvoor de kans zou krijgen.”
Vorig jaar kon het niet omdat de ronde omwille van een staatsgreep niet kon doorgaan. Ook dit jaar was het kantje boord. “Eigenlijk is het reisadvies naar Burkina Faso negatief,” aldus Wouters. “Het land is rood gekleurd op de reiskaart. Dat is niet voor niets. Toch hebben we het risico genomen om naar ginds af te reizen. Het gevolg is wel dat we in tegenstelling tot twee jaar geleden als enige Europese ploeg deelnemen.” Of het koersen in Afrika te vergelijken is met hier? “Totaal niet. Tijdens een rit van 150km zijn er vaak amper 2 bochten. Wat betekent dat het heel moeilijk is om weg te rijden. Positief is wel dat vergeleken met twee jaar geleden als gevolg van de staatsgreep de wegen een stuk beter zijn geworden, want dat was in het verleden wel een groot probleem. Klimwerk is er nauwelijks. Elke rit is ongeveer goed voor een 300-tal hoogtemeters. De moeilijkste rit is de 8ste etappe en die heeft amper 800 hoogtemeters. Makkelijk te doen natuurlijk. De warmte is wel iets waar wij westerlingen het moeilijk mee hebben. Op het tijdstip dat we onze wedstrijden rijden is het toch meer dan 40 graden. Je proberen koel te houden is één van de grootste bezorgdheden van onszelf en onze entourage.
